fot. Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej - Biblioteka Sejmowa
Studia chemiczne ukończył w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Bydgoszczy w 1957. Już wcześniej, bo od 1950 r. pracował w Zakładach Tworzyw Sztucznych ERG w w Łaziskach Górnych.
Po uzyskaniu tytułu inżyniera w 1958 r. trafił do dębickiego Stomilu, gdzie był technologiem i specjalistą ds. zagospodarowania odpadów. Przed przejściem na emeryturę był też kierownikiem w Zakładzie Usług Gospodarczo-Socjalnych.
Angażował się również politycznie. W 1979 r. został działaczem opozycyjnym, a rok później wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Pełnił funkcję przewodniczącego komisji zakładowej w Stomilu. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany od 13 grudnia 1981 do 29 kwietnia 1982.
W 1989 r. został wybrany na posła Sejm X kadencji (tzw. kontraktowy) z okręgu dębickiego jako kandydat bezpartyjny z poparciem Komitetu Obywatelskiego. Dostał 90 144 głosy, a drugi na liście Marek Ognisty 14 425. Więcej głosów od niego w okręgu dębickim otrzymał tylko Władysław Żabiński ze Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego - 90 477.
W Sejmie Jan Rusznica był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, zasiadał w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Nie ubiegał się o ponowny wybór.
